Inbewaringstelling (ibs) in de Wet zorg en dwang
Soms is er een noodsituatie die een inbewaringstelling (ibs) noodzakelijk maakt. Bijvoorbeeld wanneer iemand met dementie zich verwaarloost en daardoor ernstig ziek kan worden. Of wanneer iemand agressief is en zichzelf en anderen pijn kan doen. Opname is dan snel nodig om erger te voorkomen.
Verklaring onafhankelijk arts
Een ibs-procedure begint meestal bij de huisarts, casemanager of politie. Daar komt de melding van de crisissituatie binnen. Voor de inbewaringstelling is een verklaring nodig van een onafhankelijke arts. Deze arts overlegt met de huisarts of de zorgaanbieder. Bij een ibs-procedure vindt het onderzoek altijd plaats op de plek waar je naaste op dat moment is. Dit kan dus ook het politiebureau zijn, of een opvangruimte in een verpleeghuis.
Handtekening burgemeester
Vindt de arts dat een inbewaringstelling noodzakelijk is? Dan stuurt hij de geneeskundige verklaring naar de burgemeester van de gemeente waar je naaste op dat moment is. De burgemeester beslist zonder de persoon met dementie te zien. Hij gaat af op het advies van de deskundigen en zet alleen zijn handtekening voor akkoord. De burgemeester stelt het CIZ en de Inspectie voor de Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ) onmiddellijk op de hoogte. Met de handtekening van de burgemeester wordt je naaste binnen 24 uur naar het verpleeghuis gebracht.
Maximaal drie dagen
Een ibs geldt voor maximaal drie dagen. Het CIZ kan een verlenging aanvragen voor maximaal zes weken. Is het de bedoeling dat je naaste langer in het verpleeghuis woont? Dan kan het CIZ een procedure beginnen voor opname en verblijf. Dit doen ze na een aanvraag van familie of het verpleeghuis. Verzet je naaste met dementie zich tegen de aanvraag? Dan kan een rechterlijke machtiging voor opname en verblijf worden aangevraagd.